جنگلها و منابع طبیعی تجدید شونده ، پشتوانه ای برای تولید پایدار زیستی ، منبعی برای تولید اکسیژن ، پناهی برای حیات وحش ، عرصه ای برای تولید چوپ ، منبعی برای تولید علوفه ، زیستگاهی برای گونه های جانوری و گیاهی ، ابزاری برای تثبیت خاک و شن های روان ، عرصه ای برای برداشت آلودگی هوا و تعادل اکوسیستم زمین محسوب می شوند . احداث باغات مثمر نیز علاوه بر خصوصیات فوق برای رونق کشاورزی ، تکیه گاهی برای محور توسعه اقتصادی صنعت میوه  و میوه کاری و صادرات محصولات باغی کشور و از همه مهمتر منبعی برای سرمایه گزاری کشاورزان و باغداران در بدست آوردن حداکثر سود و بهره‌ی این حرفه مقدس را به ارمغان می آورد .  پس بدون شک با افزایش جمعیت در کشور و کمبود محصولات باغی ، می توان در شرایط اقلیمی و آب و هوایی منطقه شمال غرب میوه‌های سردسیری را به صورت تجاری پرورش داد . با دیدی دقیق و کارشناسانه چهار خصوصیت بارز که خداوند به این سرزمین عطا کرده ، آن را مناسب برای پرورش محصولات باغی سردسیری فراهم آورده است :

پراکنش منظم نزولات آسمانی

پیشینه‌ی تحقیقاتی خصوصا برای پرورش درختان سردسیر و خشک در منطقه .

خاک مستعد باغبانی

زیاد بودن منابع آب در منطقه .

 درخت سیب

در آب و هوای معتدل رشد مناسبی دارد . در کلیه اراضی عمل می آید و درخاکهای شنی رسی نتیجه بهتری دارد . در اراضی خیلی مرطوب شاخ و برگ این درخت رشد زیاد نموده و باعث نقصان میوه میگردد . فاصله بین درختان سیب بستگی به ارقام کاشته شده آن دارد . تکثیر این درختان به وسیله پیوند صورت میگیرد که پایه از سیب دیگر نتیجه بهتری  خواهد داد . پیوند های مناسب برای این درخت اسکنه – لوله ای یا شکمی است. دقت در امر هرس درخت سیب عینا مانند هرس درخت گلابی است .

 خاستگاه گوجه فرنگی آمریکای جنوبی می‌باشد. شواهد ژنتیکی نشان می‌دهند که اجداد گوجه فرنگی گیاهانی خودرو و علفی بودند که میوه‌های کوچک سبزرنگی داشتند و در نقاط کوهستانی پرو می‌روییدند. این گیاهان گونه‌های مختلفی از سرده پیشین Lycopersicon بودند. یکی از این گونه‌ها با نام علمی Solanum lycopersicum به مکزیک منتقل شد و پس از مدتی در آن‌جا توسط بومیان پرورش یافت.

تاریخ دقیق پرورش گوجه فرنگی برای اولین بار مشخص نیست. به نظر می‌رسد نخستین گوجه فرنگی پرورش‌یافته نوعی میوهٔ زردرنگ به اندازهٔ گوجه فرنگی‌های ریز گیلاسی بوده که توسط آزتک‌ها کشت می‌شده است. نوشته‌های برجامانده از این تمدن نشان می‌دهند که این میوه همراه با فلفل، ذرت و نمک آماده و مصرف می‌شد.

گوجه فرنگی حدوداً از ۵۰۰ سال پیش از مسیح در جنوب مکزیک پرورش داده می‌شد. بومیان پوئبلو بر این باور بودند که کسانی که دانه‌های گوجه فرنگی را مصرف می‌کردند با نیروهای خدایان متبرک می‌شدند.

در مورد انتقال گوجه فرنگی به اروپا نظریه‌های متفاوتی وجود دارد. برخی از تاریخ‌دانان بر این عقیده هستند که ارنان کورتس، مکتشف اسپانیایی، این میوه‌های کوچک زردرنگ را پس از تصرف شهر تنوکتیتلان، پایتخت آزتک‌ها در سال ۱۵۲۱، به اروپا منتقل کرد. نظریهٔ دیگر این است که کریستف کلمب در سال ۱۴۹۳ نخستین فردی بود که این گیاه را به اروپا منتقل کرد. قدیمی‌ترین مدرک که از وجود گوجه فرنگی در اروپا اطلاع می‌دهد کتابی در مورد گیاه‌شناسی است که در سال ۱۵۴۴ توسط پیِترو آندرئا ماتیولی، پزشک و گیاه‌شناس ایتالیایی نوشته شده است. وی در دست‌نوشتهٔ خود از این میوه با عنوان pomo d’oro، به معنای سیب طلایی یاد کرده است.

منبع : سایت ویکی پدیا

 سیب (نام علمی: Malus domestica) یک میوه درختی سردسیری از خانواده گلسرخیان است که انواع مختلفی دارد، مانند سیب گلاب(Gala apple)، سیب سرخ، سیب سبز . این میوه خوش عطر و طعم حاوی مقدار زیادی پتاسیم، سدیم، کلسیم، برم و فسفر و مقادیر زیادی ویتامین آ و ب می‌باشد.

ویتامین‌های موجود در سیب بیشتر در پوست سیب و زیر پوست آن قرار دارد بنابراین آن‌هایی که می‌توانند پوست سیب را هضم کنند بهتر است که آن را با پوست بخورند و اگر می‌خواهید پوست آن را بکنید بهتر است که سیب را خیلی نازک پوست کنید.

سعی کنید همیشه سیب را با پوست بخورید زیرا مقدر زیادی پکتین در پوست سیب وجود دارد. سیب‌هایی که در بازارهای داخل ایران یا آمریکا و کانادا به فروش می‌رسد روی آن دارای یک لایه چربی برای حفاظت آن می‌باشد بنابراین حتماً این سیب‌ها را به دقت بشویید. آن‌هایی‌که دارای معده ضعیف هستند باید سیب را بسیار نازک پوست بگیرند که پکتین‌ها و ویتامین‌های آن از بین نرود.

ایران در سال 2008 طبق رتبه بندی سازمان فائو در رتبه چهارم تولیدکنندگان سیب قرار گرفته بود.

سیب (با پوست)

مواد مغذی در هر ۱۰۰ g (۳٫۵ oz)
انرژی	۲۱۸ kJ (۵۲ kcal)
کربوهیدرات‌ها	۱۳٫۸۱ g
قندها	۱۰٫۳۹ g
فیبر	۲٫۴ g
چربی	۰٫۱۷ g
پروتئین	۰٫۲۶ g
آب	۸۵٫۵۶ g
ویتامین آ معادل	۳ میکروگرم (۰٪)
تیامین (ویتامین B۱)	۰٫۰۱۷ میلی‌گرم (۱٪)
ریبوفلاوین (ویتامین B۲)	۰٫۰۲۶ میلی‌گرم (۲٪)
نیاسین (ویتامین B۳)	۰٫۰۹۱ میلی‌گرم (۱٪)
Pantothenic acid (B5)	۰٫۰۶۱ میلی‌گرم (۱٪)
ویتامین ب۶	۰٫۰۴۱ میلی‌گرم (۳٪)
Folate (ویتامین B9)	۳ میکروگرم (۱٪)
ویتامین C	۴٫۶ میلی‌گرم (۸٪)
کلسیم	۶ میلی‌گرم (۱٪)
آهن	۰٫۱۲ میلی‌گرم (۱٪)
منیزیوم	۵ میلی‌گرم (۱٪)
فسفر	۱۱ میلی‌گرم (۲٪)
پتاسیم	۱۰۷ میلی‌گرم (۲٪)
روی	۰٫۰۴ میلی‌گرم (۰٪)

 کشاورزی زیستی (کشاورزی ارگانیک، طبیعی یا آلی)، نوعی کشاورزی است که در تولید و فرآوری محصولات آن از کودهای شیمیایی، سموم، هورمون‌ها و دگرگونیها و دستکاری‌های ژنیتیکی استفاده نشود و همه مراحل تقویت زمین، کاشت و برداشت با استفاده از نهاده‌های طبیعی (همچون کودزیستی، کمپوست‌ها، حشرات سودمند، ریزاندامگان کارآ یا EM ) باشد.كشاورزي ارگانيك سيستمي توليدي است كه سلامت خاك، اكوسيستم ها و انسان را پايدار مي سازد و بر فرايند بوم شناسانه، تنوع زيستي و چرخه هاي سازگار با شرايط محلي تكيه دارد^[۱]. فرآورده‌های کشاورزی زیستی در کشور ما با نام محصولات سالم و در کشورهای اروپایی وامریکایی با نام کشاورزی زیستی (به انگلیسی: Organic farming) و یا کشاورزی بیولوژیک (Bio) شناخته می‌شود. کشاورزی زیستی، یک سیستم مدیریتی جامعی است که کمیت و کیفیت محصولات از تولید تا فرآوری و انتقال به مصرف کننده، سلامت خاک، گیاه، حیوان، انسان، میکروارگانیسم‌ها، محیط سیاره زمین بعنوان یک موجود زندة واحد، اصول اکولوژوکی، محیط زیست، اصول عدالت و روابط اجتماعی، احترام به مخلوقات و اصول پایداری زیستی در آن مد نظر است.